• Na de daverende driepunter (5:1) vorige week tegen de klagende knapen uit Ermelo zijn onze mannen alweer in de slotfase van hun eerste seizoen in de hoofdklasse beland. Wat nog rest is een tweegevecht met de fusieclub SCPB om de vijfde plek op de ranglijst. Volgende week de seizoensafsluiter uit in Badhoevedorp en vandaag stond diezelfde kraker op veld 2 van ons eigen sportpark Fletiomare gepland.

    Bijzonder aan dit dubbelduel is dat de alleerste wedstrijd in de hoofdklasse afgelopen augustus ook tegen SCPB O18-1 was. Een wedstrijd die toen in de bloedhitte van Badhoevedorp weliswaar net met 5:4 werd verloren, maar toen al bevestigde dat onze mannen gelijkwaardig waren aan SCPB. Bijzonder was ook dat vandaag Tobias, Mats en Wessel na een carrière van 12 jaar bij PVCV hun laatste thuiswedstrijd op de koninklijke kunstgraskorrels van Vleuten speelden.

    Bij winst vandaag zouden onze helden over SCPB heen naar de 5e plek stijgen. Dat motiveerde onze mannen om ondanks de vanwege examendrukte afwezige Kay vanaf de eerste minuut SCPB plankgas over het veld te jagen. De bikkels uit Badhoevedorp kregen geen seconde tijd om de bal rond te spelen en werden steeds met piepende banden onder druk gezet. Eerst schoot een SCPB-er van pures stress bijna een bal in zijn eigen doel en vlak daarna moest de SCPB-doelman spectaculair redden op een kanonskogel van onze creatieve spelmaker Fabian.

    Nadat een stoere SCPB-er zich met gevaar voor eigen leven voor een daverende knal van diezelfde Fabian gooide, kwamen de aanvalsgolven van onze jongens tot bedaren. Achterin slopen er wat slordigheden in de aanvalsopbouw, waren er wat probleempjes met de tegenwind en daardoor kwam SCPB ook in de wedstrijd. Maar net op het moment dat Djavi zich zorgen begon te maken over serieus doelgevaar, schroefden zijn teammaten het aanvalstempo weer op. De SCPB-doelman zag met samengeknepen billen de PVCV-aanvallen weer als een tsunami richting zijn doel komen.

    Niels draaide op de achterlijn knap weg bij zijn wanhopig om zich heen kijkende waakhond, maar zijn inzet spatte uiteen op de knikkende knietjes van de SCPB-keeper. Even later kreeg Niels in kansrijke positie onvoldoende power in zijn schot en ramde Lars bij de tweede paal een corner over de lat. In de 31e minuut kwam eindelijk de beloning voor het fel aandringende PVCV. Fabian kon dichtbij het doel een prachtige voorzet van links intikken (1:0).

    In het laatste kwartier voor rust herstelde SCPB zich opnieuw en zorgde ze met fris en fruitig combinatiespel toch nog voor dreiging voor ons doel. Bijna profiteerden ze van een flinke blackout in onze defensie, maar de beste kans was vlak voor rust toch weer voor de flitsende Vleutenaren. Helaas kon Guylai na een slechte uittrap van de keeper de trekker niet overhalen, waardoor de magere 1:0 ruststand de kansenverhouding op het veld niet goed weerspiegelde.

    Na rust veranderde dat gelukkig snel. Al na 30 seconden kreeg de door een geniale steekpass van Tobias vrijgespeelde Milan de bal net niet langs de keeper. Maar in de daaropvolgende corner belandde de afgeslagen bal voor de schotgrage voeten van Fabian, die zo koel als een Eskimo de 2:0 in de benedenhoek plaatste. Heel Vleuten hing nog juichend in de hekken, toen de SCPB-spits volledig uit het niets een corner spijkerhard achter Djvai kopte (2:1). Hoe zou PVCV met deze mentale dreun omgaan?

    Behoorlijk goed dus. Een psycholoog was voor onze mannen niet nodig, want weer blies een orkaan van megakansen richting het SCPB-doel. Een kopbal van Derek kon in een scrimmage niet over de doellijn worden gewerkt, Julian kopte net naast en de vrijstaande Fabian plaatste net langs de bovenhoek. Waren we er dan? Nee hoor. Vleugelflitser Julian had twee keer vette pech in de afronding, Niels kreeg de beslissende treffer niet tegen de touwen en de pegel van Fabian raakte met een doffe knal de lat.

    Zeventien moddervette kansen voor ons en maar vier voor SCPB. En slechts een krappe 2:1 voorsprong. Het zou toch niet dat het vanmiddag toch tamelijk kansloze SCPB via een sneaky counter een punt zou stelen? Vlak voor tijd gebeurde dit bijna, toen Djavi al was gepasseerd en de weg naar het doel helemaal open lag. Gelukkig voor iedereen die PVCV een warm hart toedraagt had de SCPB-spits vandaag zijn lenzen uitgeleend en hobbelde zijn inzet voor Djavy langs de goede kant van de paal.

    Zo pakten onze jongens in de wedstrijd van de gemiste kansen toch een meer dan terechte driepunter en stegen zo naar een goede 5e plek. Bij een gelijkspel in de uitwedstrijd tegen ditzelfde SCPB aanstaande zaterdag is plek 5 in de hoofdklasse definitief. Samen met de laatste wedstrijd van Tobias, Mats en Wessel een reden om met de supporterskaravaan af te reizen naar het bruisende Badhoevedorp.