• Zaterdag 13 mei was Vleuten uitgelopen voor de kelderkraker in de hoofdklasse. Op het zonovergoten sportpark Fletiomare mochten de boys van PVCV O18-2 in een rechtstreeks duel met EFC O18-1 uit het op de Veluwe gelegen Ermelo uitmaken wie na 12 pittige potjes de hekkensluiter in de hoofdklasse zou worden. Geen eretitel waarover je maandag op school nou eens een lekker verhaal kan vertellen. Een belangrijke reden dus voor onze stoere mannen om EFC zonder punten weer de touringcar in te jagen voor een enkeltje Ermelo. Ook moest de schande van de 5:2 nederlaag in de uitwedstrijd tegen dezelfde tegenstander worden uitgewist.

    Alle ingrediënten voor een onvergetelijk spektakel onder een heerlijk lentezonnetje waren aanwezig en dus was de spanning rond het bomvolle veld 2 voelbaar. Een spanning die vorige week rond de eerste veldslag tussen 22 testosteronbommetjes al was opgebouwd en vanmiddag in Vleuten nog een rol zou spelen. Gijs had bijna zijn complete team na de vakantiebreak weer terug. Ook Mats was na een maand blessureleed weer in staat om minuten te maken en alleen Tobias kon er niet bij zijn.

    De zwart-witten uit Ermelo begonnen vandaag net zo sterk als ze vorige week waren geëindigd. Met gretig en fysiek spel werd hun sterke spits als aanspeelpunt gezocht en doken de lopende middenvelders ons strafschopgebied in. Djavi bracht al na 5 minuten met een katachtige reflex redding en zag vlak daarna de EFC-spits met een daverende dreun over schieten.

    Twintig minuten lang was EFC de bovenliggende partij, maar een slimmigheidje van Niels werd het kantelpunt in de wedstrijd. EFC kreeg op eigen helft een vrije trap, die de EFC-speler met zijn voet aanraakte maar nog even rustig om zich heen keek. De slimme Niels pikte de bal van de voet van de EFC-er, speelde aan de rechterkant Lars aan die de keeper naar zich toe lokte en weer loepzuiver de vrijstaande Niels aanspeelde. Onze boomlange spits bekroonde zijn superieure slimmigheidje met een intikker (1:0). De fel protesterende Ermeloërs belaagden in woord en gebaar de arbiter van dienst en zo werd de zaterdagsrust in het vredige Vleuten flink verstoord.

    EFC zocht steeds nadrukkelijker de fysieke duels op, maar onze mannen lieten de bal steeds sneller rondgaan. Het bij vlagen flitsende combinatiespel leverde enkele dikke kansen op. Eerst knalde Niels op de paal, soleerde slangenmens Fabian door de vijandelijke 16, kon Kay fantastisch samenspel tussen Wisse en Julian net niet afmaken en vloog het geplaatste schot van Fabian langs de kruising. In de 36e minuut zorgde Niels voor het Doelpunt van de Maand door net buiten het strafschopgebied als een balletdanser om zijn as te draaien en de 2:0 spatzuiver en kiezelhard in de benedenhoek te schieten. Zo maakten onze vlijmscherpe jongens in de slotfase van de eerste helft dankbaar gebruik van de opborrelende emoties bij de Ermeloërs en kon de harde kern van PVCV in de rust met een vrolijk gevoel aan het bier en de bitterballen.

    De eerste aanval van PVCV na rust kwam rechtsreeks uit het Tikkie-Takkie handboek van Barcelona. Centrumverdediger Luuk lanceerde van achteruit met een splijtende dieptepass op rechts de ontketende Younes, die zelfs de op zijn rug springende EFC-er van zich afschudde en met een heerlijke voorzet de uitstekende naar de eerste paal lopende Niels bediende die met subtiele voetbeweging de bal net 5 centimeter over de lat heen draaide. Geen goal, maar wel een daverend applaus van het dolenthoisiaste thuispubliek!
    Daarna nam het furieuze EFC het heft in handen. In hoog tempo zochten de zwart-witten naar de ruimtes achter onze defensie en daarmee naar de broodnodige Anschlusstor. Onze dappere Milan gleed een bijna zekere goal van de doellijn en inspireerde zijn maatjes tot een nog grotere dadendrang.

    Keeper Djavi steeg met fenomenale reddingen naar grote hoogte. Centraal achterin timmerden Derek en Luuk als Romeinse gladiatoren de ruimtes dicht, zorgde de onverstoorbare Wisse met zijn inzicht voor rust en waren de backs Wessel, Mats en Younes stevig in de duels en onvermoeibaar in hun rushes langs de zijlijn. Op het middenveld bewaakte controleur Jarno perfect de balans, zette de krachtige Kay overal druk, bestreek loopwonder Milan enorme ruimtes en toverde Fabian subtiele steekballetjes uit zijn fluwelen voetjes. Voorin was krachtmens Niels aanspeelpunt, handenbinder en killer tegelijk, Lars de sluwe passer, Guylai de onnavolgbare dribbelaar en Julian de dynamische flankaanvaller.

    Deze ‘Fabulous Fifteen’ beslisten na een uur spelen de knotsgekke kelderkraker tegen EFC. Eerst denderde onze Duracell-batterij Younes over de rechterflank en gaf vanaf de achterlijn een vlijmscherpe assist op Niels die koeltjes de 3:0 binnenschoof. Vlak daarna schatte topscorer Niels een lekkere goochelactie van Guyai op waarde en knalde met links de 4:0 binnen. Zowel Kay als Mats ramden daarna bijna de 5:0 tegen de touwen, voordat EFC bij de tweede paal de eretreffer binnen gleed (4:1).

    Nadat een goal van het nog fel tegenstribbelende EFC wegens buitenspel werd afgekeurd, laaiden de emoties en frustraties bij onze Ermelose vrienden nog verder op. Met man en macht probeerden ze hun achterstand te verkleinen, maar vlak voor tijd werd EFC keihard naar de laatste plek op de ranglijst verwezen toen Younes bij een corner voor PVCV van dichtbij de 5:1 binnenschoof. Zo pakten onze vol passie en als team spelende helden met bij vlagen goed combinatievoetbal hun vierde overwinning in de Hoofdklasse. Dat biedt perspectief voor de laatste twee potjes van het seizoen: thuis en uit tegen SCPB O18-1 uit Badhoevedorp.